Mijn boek, de novelle Daar alleen, een liefdesverhaal, is op 12 mei 2023 gepresenteerd.
De afgelopen twee jaar heb ik een novelle geschreven. Uitgeverij Gopher heeft Daar alleen uitgegeven. Koop het maar, bij je plaatselijke boekhandel.
De afgelopen twee jaar heb ik een novelle geschreven. Uitgeverij Gopher heeft Daar alleen uitgegeven. Koop het maar, bij je plaatselijke boekhandel.
Online onderwijs leidt tot achterstanden. Jonge mensen worden depressief van gebrek aan contact, nu er alleen maar online onderwijs is. Zo willen wij het niet. Het ministerie van Onderwijs levert miljarden voor docenten die in de vakanties leerlingen bijspijkeren en contact te maken.
Zou online zijn ook tot achterstand leiden? Mensen worden depressief van gebrek aan contact. Hoe zat het ook weer met de formele logica?
Vaccineren is een zaak van lange adem en geduld. We hebben allerlei routeplannen vernomen, eerst de mensen boven de 95, dan de zorgmedewerkers met of zonder het syndroom van Down en de jongeren beneden de 13 maar boven de 11 samen met de mensen tussen de 60 en 64 na de mensen tussen de 65 en 67 die nog niet in een zorginstelling verblijven.
In zes weken heeft vaccinerend Nederland 400.000 vaccinaties geplaatst. Met 17,5 miljoen mensen die ± 1,5 keer gevaccineerd moeten worden duurt dat 17,5 miljoen x 1,5 gedeeld door 400.000 en dat is 65,625 maanden. Meer dan vijfenhalf jaar. Het goede nieuws: we zijn in 2027 beschermd tegen Covid-19.
Tot de miljardairs en dictatoren hun geld schenken aan de armen en
de zeloten hun dogma’s willen loslaten en
de armen een mate van tevredenheid kunnen bereiken qua onderwijs, gevoed zijn en welstand,
tot bewustzijn allen vervult,
ben ik bereid een LED-lamp in te draaien en in vriendelijkheid en met liefde samen te leven.
(met dank aan Amitav Ghosh)
Een van mijn eerste optredens moet zijn geweest toen familie bijeen was. Mijn moeder had laten weten dat ik wel eens liedjes zong, zonder de tekst goed te kennen, laat staan die te begrijpen. Ik was drie of vier en ging zingen. Ik kan mij nog herinneren hoe verlegen ik was, vooral toen iedereen dubbel lag van het lachen.
Gelukkig kun je tegenwoordig alles vinden. Dat de zanger Renato Carosone heette en het liedje Ricordate Marcellino. Dat ik de tekst niet had begrepen en niet kon reproduceren. Och.
Follow the money, zeiden wij journalisten vroeger. Dat is met energie en klimaatopwarming en milieuproblemen knap lastig. Wie verdient het meest aan de productie van weggooispullen in winkels als Action? Wie krijgt geld uit commissariaten en aandelen en wie wisten dat, toen onze GEB Eneco werd en de Post, cheque en girodienst ING? Er is doorberekend dat Tesla net zo’n grote vervuiler is als Tata en dat de Birò en de Babboe slecht zijn voor ons.
Wie heeft voordeel van de invoer van warmtepompen die voor veel lawaai gaan zorgen en onze huizen niet heel goed verwarmen? De transitie van gas naar elektra zal een select groepje investeerders rijk maken, als wij allen daarop aangewezen zijn.
Zo’n doorberekening is heel complex, maar moet mogelijk zijn. Wat in elk geval blijkt is dat al die auto’s, fietsen en andere batterijgebruikers ergens in de rij behoorlijke vervuiling veroorzaken. Grijze stroom, onverwerkt niet te recyclen restmateriaal, op gebruiken van zeldzame metalen.
Goedkope en duurzame energie via kerncentrales lijkt ineens een oplossing. Duur? Ja. Gevaarlijk? Niet minder dodelijk dan kolen uit de grond halen en het levert vele malen minder CO2-uitstoot op. Duurt lang om het afgewerkte uranium weer op veilig niveau te krijgen? Zeker. Hoe lang duurt het eer het gat in de ozonlaag weer dicht is, eer de 14+ miljoen omgewaaide bomen in Italië er weer staan? Wanneer leveren de duizenden hectares verbrand bos in Californië weer zuurstof. Komt er ooit weer regenwoud in Brazilië? Als vier miljard euro per jaar voor Nederlandse ondernemers niet veel is, is tien miljard euro voor kerncentrales voor goedkope en schone energie dat ook niet. De vraag is waar we ze bouwen.
(De 2 bij CO2 moet een underscore zijn maar die komt zo niet op de pagina.)
Vanaf mijn achtste luister ik al aandachtig naar liedteksten. En ik kan de teksten van Tom Russell waarderen om de vondsten. Zijn blik op ijdelheid bijvoorbeeld in Haley’s Comet.
We zijn niet allen bereid te accepteren dat leven op aarde via opgaan, blinken en verzinken gaat. De schrijver Carlos Castaneda schreef in zijn Don Juan cyclus al dat er een fenomeen is, waartegen we niet bestand zijn en dat is de sterfelijkheid. Wie leeft, sterft. Dat neem je zoals het is, denk ik dan, maar menigeen wil dat niet.
Mensen bouwen bruggen, monumenten voor zichzelf. Ze willen achterlaten hoe briljant ze waren en anderen daarvan overtuigen voor als die anderen dat niet uit zichzelf kunnen zien. Daar is Haley’s Comet een voorbeeld van.
‘Do you know who I am?’ said Bill Haley, in a pancake house down the Rio Grande, is de eerste strofe.
De mevrouw die er werkt, antwoordt: ‘I don’t know you from diddley… To me you look like one more tired old man.’
Een geweldig antwoord. Bill Haley was dan voor sommigen de man die Rock ‘n’ Roll had uitgevonden, de voorloper van The Beatles, van Michael Jackson en Prince en wie dan niet, maar eind jaren zestig was hij niemand meer, een legende misschien, maar geen vernieuwer en ook geen oude bekende, laat staan dertig jaar daarna.
De tekst van het lied gaat verder, over vergankelijkheid. Haley valt dood neer en een politieman vindt hem. ‘Baby, we just found the body…’, zegt hij tegen de vrouw in het pannenkoekenhuis, ‘Of someone who was famous long ago.’
Hij weet nog wie de dode was. Maar eigenlijk maakt het niet uit. Gewoon een oude man. Dat zou op zichzelf al genoeg kunnen zijn.
Dokkum was in het nieuws. Dat kennen wij van geschiedenisles op de middelbare school. 5 juni 754, Bonifatius wordt bij Dokkum in Friesland vermoord. Met stokslagen, las ik later. Waarom? Waren de Friezen niet van zendelingen gediend? Bonifatius vernielde hun heiligdommen en wilde ze te vuur en te zwaard bekeren.
Hoe anders gaat dat tegenwoordig. Rond 20 augustus 2018 zwemt Maarten van der Weijden door de met blauwalg vervuilde Friese kanalen. Bijna 200 kilometer om fondsen te werven voor onderzoek naar kanker. Dokkum haalt hij niet. Hij werft 2,5 miljoen euro, 15 eurocent euro per Nederlander. Sommige Friezen vonden het mooi, andere konden deze Van der Weijden niet tegengehouden.
Zouden de Friezen iets zien in de afschaffing van dividendbelasting? Ik niet. Kost 2 miljard euro per jaar. Dat is 116 euro per Nederlander per jaar, om aandeelhouders te betalen en te bewegen bedrijven in Nederland te houden. De coalitie is er kennelijk bang dat wij ons werk verliezen en dat voor 116 euro per jaar kunnen voorkomen. Vertrouwen in de aandeelhouders, terwijl ik op de radio altijd hoor zeggen dat aandeelhouders en beleggers “het niet vertrouwen” en dat daardoor koersen dalen en zaken failliet gaan.
Ik voel me een stranger in a strange land.
Ineens temidden van Well You Needn’t roept Thelonious Monk om de volgende solo ‘Coltrane! Coltrane!’ En daar gaat hij.
Voor mij het begin van Olé, My Favorite Things, Giant Steps, With Duke Ellington en handenvol vervolgen. Coltrane, de spirituele tenorist, de meester van de sopraan, de man van de allermooiste LP-kant, A Love Supreme kant 1.
De nieuwe cd is binnen. De octogenarian Sonny Rollins zegt dat een nieuwe kamer in de grote piramide is gevonden. Wie wil hem tegenspreken?
Nee, Sonny mag dat vinden. St. Thomas staat nog. Both Directions At Once is een schitterend album, maar geen overbluffend slotakkoord. Gewoon een goede Coltrane.
Je dochter. Een jonge zangeres die een gewaagde keuze heeft qua repertoire. Bekend. Ze kan het nog net niet, maar ze wil graag. En er klinkt al even dat bijzondere door. Ja, je dochter, dat zou je willen dat ze was, AJ Lee.
Aissa heet ze, maar hoe spreek je dat uit. Aissa? Esa? Essah? Geen idee. Ze begon vroeg met zingen. Ze speelt mandoline. Dat prachtig schrijnende nummer van Richard Thompson over samen ouder worden, The Dimming of The Day. Toen ze nog geen 20 was.
Bij The Tuttles, vader Jack en zoons Sullivan en Michael en dochter Molly, mocht ze meedoen. Briljante folk / bluegrass. Prachtig en onrijp.
AJ zong Gram Parsons’ Hickory Wind. Ripple van The Grateful Dead. Prachtige muziek en net niet zo heel mooi, want het miste ervaring, de beleving. Sugar Moon van Cindy Walker had het bijna, maar een te hoog stemmetje, iets te schril. Dan ook White Freightliner Blues, Wait A Minute en California Cotton Fields. Wat een repertoire. Wie durft dat nog? Prachtige Townes Van Zandt, Herb Pederson, Dallas Frazier interpretaties nazingen en net niet verbeteren.
En gewoon het lef hebben om verder te gaan. John Hartford? Sure! Gentle On My Mind natuurlijk met de groep Blue Summit. Red Clay Halo van Gillian Welch en Dave Rawlings. Zelf nummers schrijven. En een jazzy nummer If That Don’t Make You Want To Go van Sonya Isaacs. Dat is ineens in de roos.
AJ Lee. O. Mooi hoor.