Ineens temidden van Well You Needn’t roept Thelonious Monk om de volgende solo ‘Coltrane! Coltrane!’ En daar gaat hij.
Voor mij het begin van Olé, My Favorite Things, Giant Steps, With Duke Ellington en handenvol vervolgen. Coltrane, de spirituele tenorist, de meester van de sopraan, de man van de allermooiste LP-kant, A Love Supreme kant 1.
De nieuwe cd is binnen. De octogenarian Sonny Rollins zegt dat een nieuwe kamer in de grote piramide is gevonden. Wie wil hem tegenspreken?
Nee, Sonny mag dat vinden. St. Thomas staat nog. Both Directions At Once is een schitterend album, maar geen overbluffend slotakkoord. Gewoon een goede Coltrane.