Categorie: Nieuws

Let’s go

We zijn een-twee-drie keer gevaccineerd. Hebben snel aangesloten in de rijen. Relatief veilig. Let’s go.

Op naar waar het nog open is, België, stukjes Duitsland, skigebieden, vliegen naar hier en daar. Eropuit.

Maar wacht even. Was niet dat vaccineren niet alleen om ZELF veilig te zijn? Toch ook om het virus niet te verspreiden? En als je zelf dan niet besmet was, kon je dan niet toch virusdrager zijn?

Met de gedachte overal heen te kunnen omdat… Gaan we daaraan voorbij, toch?

Hmm.

Het zat er al enkele dagen aan te komen en vanochtend bereikte het bericht mij. Zanger-liedschrijver John Prine (73) is in Nashville overleden aan een dubbele longontsteking vanwege het Covid-19 virus. Prine had geboft, vond hij zelf, want hij was geopereerd aan longkanker en was ervan genezen en ook de keel- of nektumor die was weggehaald had hij overleefd.

Ik ben er verdrietig over. John zong op zijn laatste cd wel in When I Go To Heaven
And then I’m gonna get a cocktail: vodka and ginger ale
Yeah, I’m gonna smoke a cigarette that’s nine miles long
maar och, liever was hij waarschijnlijk blijven leven met zijn vrouw Fiona en hun kinderen.

John Prine volg ik sinds 1971, toen hij op zijn 23ste de prachtige tekst van Hello In There schreef over aandacht voor oude mensen:
So if you’re walking down the street sometime
And spot some hollow ancient eyes,
Please don’t just pass ‘em by and stare
As if you didn’t care, say, “Hello in there, hello.”

‘Wij denken ten onrechte dat een ander ons kan vertellen hoe we ons leven moeten leiden.’

(Dominique Haijtema in de Volkskrant, 11 mei 2019)

Winter is niet mijn favoriete seizoen. Koud, donker, geef mij maar het licht en zomer. Ik ruim op.

Tussen alle oude knipsels vind ik een oude column van Bert Wagendorp. Net als ik houdt Bert van de Tour de France, van wielrennen, koersen. Hij schrijft:

“Ik ben voor een winter die één week duurt, zo’n beetje rond kerst. Dat lijkt mij ruim voldoende. En dan maar weer eens lente.”

De argumenten daarvoor nemen ongeveer de rest van de column in. Hij schrijft tot besluit:

“We gaan lekker eten, zeldzame whiskey drinken, leuke verhalen vertellen en Noorse truien breien.” Een paar goede ideeën toch?

Waarom mededogen in deze tijden van ongebreideld materialisme, toenemend fascisme en uitbundig nihilisme nodig is, waarom de gouden regel waar is, blijkt mijns inziens heel duidelijk uit de uitspraken van schrijfster Margaret Atwood (79) in een interview in Het Blad, een bijlage van NRC Handelsblad. ‘Ik zou natuurlijk veel liever willen dat alles vredig en onbewogen was. En dat alle mensen elkaar goed zouden behandelen’, zegt ze. ‘Maar dat is niet het geval. Het was nóóit het geval. Maar we zien nu politiek gedrag dat we voor het laatst zagen in de jaren dertig. Extremistische politiek, aan de linker- en rechterkant.’

Ze ziet totalitarisme toenemen. ‘Wie gaat er winnen, wie krijgt er gelijk? 1984 of Brave New World? Gaan we een totalitaire dictatuur hebben, waarin iedereen zich afschuwelijk voelt? Of één waarin iedereen gelukkig is, maar wel gebrainwasht? (…) Uiteindelijk hebben beide gewonnen. We gaan winkelen en voelen ons afschuwelijk.’

De toekomst? ‘Hoe instabieler de toestand op de planeet wordt, hoe akeliger het gaat worden voor vrouwen. Want oorlogen worden dan gevoerd over grondstoffen. En vrouwen en kinderen worden doen het doorgaans niet goed in oorlogen. Het is: vrouwen en kinderen láátst. Als er tekorten aan voedsel komen, gebeurt het weinig dat men zal zeggen: “Oh, je bent een vrouw, hier heb je mijn hotdog.” Waarschijnlijker is de reactie: “Oh, je bent een vrouw, ik neem je hotdog en ik verkracht je ook nog even”.’

De Hagenaar Paul van Vliet vond ik vroeger wat oubollig. Zijn cabaret was aan mij niet besteed, maar in Pepijn, het zaaltje dat hij had geopend, zag ik tal van prachtige jazzconcerten. Don Pullen. Hans Dulfer. Johnny Griffin. Ik heb Paul een keer of wat geïnterviewd. Een aimabele man. Nu is hij over de tachtig. Een man met inzicht.

‘Bij ouder worden hoort dat je weerloos wordt en je niet meer wapent of hoeft te bewijzen. (….) Je zoekt in je leven allemaal een manier om je staande te houden en dat kan zó in je leven groeien dat het je belemmert open te gaan. Ik hoop dat ik steeds opener en kwetsbaarder en eerlijker ben, en minder geharnast, minder gewapend tegen de boze wereld.’

Interview van Wilma de Rek in de Volkskrant van 9 november 2018

Vogelbescherming heeft op woensdag 7 november 2018 het boek Bedreigde vogels in Nederland gepubliceerd. Daarin bepleit de stichting ‘het creëren van bloemrijke stroken langs akkers en flauwe oevers bij sloten’.
Als ik mij goed herinner, heeft directeur Kees Moeliker van het Natuurhistorisch in Rotterdam een kleine vitrine met wat één kat per jaar doodt, 37 vogels en vier muizen.
Nederland telt 2,6 miljoen poezen. Zou Vogelbescherming op de bres willen voor zo’n 96 miljoen vogels?

We fietsen. Het waait.
Woensdag op de Westduinweg.
Veel zon en vals plat.

OOK

Je zou toch zeggen met al dat #metoo dat de POTUS wat te twitteren zou hebben. Maar daar is het verdacht stil.